کد مطلب:90427 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:137

«غائبا منكره»

واژه ها

غیبت: غایب شدن، ناپدید گردیدن، ناپیدا، عالم غیب، عالمی كه بر بشر مجهول است و حواس آن را نتواند درك كند و جز به وسیله ی پیامبران، به شناختن آن راهی نیست، علم غیب، غیب دانی.

منكر: ناشناخته، زشت، ناپسند، «و المنكر كل فعل تحكم العقول الصحیحه بقبحه او تتوقف فی استقباحه و استحسانه العقول فتحكم بقبحه الشریعه.»: منكر هر كرداری است كه عقلهای صحیح به قبح آن حكم كند (منكر عقلی) یا آن كرداری كه عقل در قبح و حسن آن متوقف است و فقط شرع به قبح آن حكم می نماید (منكر شرعی).

ترجمه: پرواپیشه بدیهایش پنهان است.

شرح: انسان پرواپیشه به این علت از منكرات و قبایح، به دور است كه حدود و

[صفحه 454]

مقررات شرع را می داند و رعایت می نماید، زیرا او دارای ملكه ی عدالت است و از اینرو بدیها و زشتیها از محور دائره ی وجود او پنهان است و این كلمه، كنایه از آن است كه او، هرگز مرتكب كار ناپسند (چه عقلا و چه شرعا) نخواهد شد، زیرا ارتكاب كارهای ناپسند از كسی كه وجودش به صفات نیكو، عجین شده جهان بینی را از مكتب پیامبران آموخته است، چنان دور است كه نمی توان آن را تصور نمود، تا چه رسد به تصدیق. گرایش به منكرات و انتخاب منكر به جای معروف یا از جهل و نادانی نشات می گیرد و یا از هوای نفسانی است این دو صفت در شان انسانی كه درس جهان بینی را از كتاب تشریع آموخته و عالم خلقت را تجلی فیض الهی (كه جز نیكویی چیزی در آن وجود ندارد) می داند، به دور خواهد بود.

به عبارت دیگر، آدمی در برابر افعال و رفتار، حالت تردید و بی تفاوتی نخواهد داشت، زیرا با آن دیدی كه به خیرات عالم می نگرد و حسن آنها را تصدیق می كند، منكرات و صفات ناپسند را نخواهد دید و آن را در كانون هستی خود راه نخواهد داد.

[صفحه 455]

صفحه 454، 455.